'and i declared that the dead,who had already died,are happier than the living,who are still alive...
(*)'the sadness lasts forever...' sabi ni vincentvan gogh. di ko alam kung naniniwala ka dun,pero ako, oo. pero the happiness lasts foreveras well... ako ang may sabi nun. depende langtalaga sayo yun kung saan ka titingin -sa tinik ng rosas, o sa bulaklak niya.sabi ni albert camus, may mga taodaw talaga na tumitira sa isang magulo at nakakalitong mundo kung saan pilit nilang iniintindiang mga nakakalitong bagay... mga nakakalitongbagay na hindi iniisip ng iba... halimbawa, may dalawang tao na iniwan ng mga syota nila... yung isa madalingtinanggap ang pangyayari. iniisip niyang ganun talagaang buhay... kinuha ang cellphone niya, tiningnanang phonebook, at nagsimulang makipagtext.pagkatapos ng isang linggo, may bagong syota naang mokong.
yung isa naman, gabi-gabing nagiisip at umiyak.nagkukulong sa kwarto, sinasariwa lahat ng nabuongalaala at pangarap na ngayoy napakalayo na para maabot.iniintindi ang lahat ng dahilan ng hiwalayan. bat siyaganun kadaling palitan? sobrang dami ng nawala.sobrang sayang ng mga pagkakataong dapat ay sa kanya.pagkatapos ng lahat ng sakit,lahat ng kalungkutan, lahat ng gulo...ano ang maaasahan mo sa kanya?'theres no escape...life is unfair...isang araw, hindi lumabas ng kwarto si boy...wala na siya...lumutang na sa hangin.tanging papel lang ang nakinig sa kanya...lahat ng dapat sabihin, dumaan sa bolpen atsa mga luhang di tumigil sa pagpatak... ang hulingiyak ng pagmamakaawa, isinigaw ng huling tibok ngkanyang puso...
'to be or not to be?'tanong ni shakespeare... di natin alam...takot ako sa pwede kong makita pagkatapos...
-o0o-
==============================================
No comments:
Post a Comment